Najważniejszym momentem na wieczorze autorskim Tomasza Snarskiego było pytanie pani prorektor Marii Mendel. Pytała, dlaczego prawnik kwestionuje prawo, bo w wierszach jest nawet bunt przeciwko prawu.

Autor odpowiedział, że szanuje prawo, ale uważa, że ważny jest jego wymiar humanistyczny, prawda, sprawiedliwość i rozum. I to jest właśnie ten wielki wymiar prawa i tej poezji. Bo mówią, że jest pesymistyczna, takie były wypowiedzi na dzisiejszym wieczorze w Audytorium C. W moim odczuciu w tych wierszach jest tragiczny wybór. Ale jeżeli prawnik mówi, że niezależnie od manipulowania paragrafami liczy się sprawiedliwość i uczciwość, to świat jest dobrym miejscem.

W pierwszym rzędzie siedzieli najważniejsi: Dziekan Wydziału Prawa i Administracji prof. dr hab. Jarosław Warylewski, Prodziekan ds. studenckich prof. UG  dr hab. Jakub Stelina, Prorektor ds. kształcenia prof. dr hab. Maria Mendel, Prorektor ds. studenckich prof. UG, dr hab. Józef Włodarski, Wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej Dariusz Strzelecki. Aż do góry w sali audytoryjnej wszystkie miejsca były zajęte. Wszyscy słuchali: czytała wiersze Monika Bartoszewicz z Akademickiego Centrum Kultury.

Byłam na wielu spotkaniach literackich, na tym jednak zrobiło się jakoś ciepło. Była to atmosfera psychiczna. Bo na innych spotkaniach odczuwałam chłód, wynikający z wewnętrznego przymusu: pomiędzy człowiekiem a człowiekiem była pusta i chłodna przestrzeń i w wierszach były dziury między słowem a pojęciem.

W wierszach Tomasza Snarskiego, ujętych w tomie „Przezpatrzenia” jest żar. Z jaką pasją krzyczy: „Bierz tę kasę”. To straszny wiersz. Prawnik namawia klienta, żeby zgarnął to, co pozostało w spadku po babci. Wcale mu się nie należą te pieniądze, ale z formalnego punktu widzenia może je wziąć. Wydaje mi się, że to krzyczy sumienie prawnika: on wie, że robi źle. Niszczy nie tylko człowieczeństwo klienta, ale i swoje. Więc zabierz te forsę i wyjdź stąd jak najszybciej, a ja ból swojej duszy zapieczętuję paragrafem.

W Audytorium C siedzieli goście w półmroku. Kiedy wysłuchali kilku wierszy, zadawali pytania. Atmosfera była nadal ciepła i swobodna. Lubię takie miejsca. Padały odpowiedzi mądre i głębokie, wynikające z głębokiego szacunku dla osoby, która je zadała. Dobrze się czuję wśród takich ludzi. Mądrość i głębia tych wierszy, mądrość i głębia umysłu zebranych tu osób, to się czuje. Naprawdę, wielką radością jest znaleźć się w takich wymiarach. Dobrze, że one istnieją.

Autor: Emma Popik

„Techniczna” na poetyckim wieczorze

Na spotkaniu z poezją byłam i ja, chociaż… trudno mi w to uwierzyć. Nigdy poezji nie rozumiałam, nigdy też nie wychodziłam jej naprzeciw. Dlaczego zatem pojawiłam się na spotkaniu z Tomaszem Snarskim? Wszystkiemu „winna” jest Emma Popik. Ona to bowiem napisała – Tomasz Snarski trafia prosto w serce. Poezją, jak rozumiem. Z wrodzonej więc przekory – poszłam. Poszłam, aby kolejny raz udowodnić (komu?), że poezja to nie moja bajka, że poezja jest dobra dla humanistów, ale przecież nie dla mnie;)

Kiedy spóźniona (przepraszam) wślizgnęłam się do Audytorium Wydziału Prawa i Administracji, audytorium z natury mi obcego, nowoczesnego i tak mało przypominającego „moje” Audytorium Chemiczne Politechniki Gdańskiej, poczułam się… nie na miejscu. Nie moi profesorowie, obcy studenci, zimne ściany i na domiar złego POEZJA. Dziękuję Pani Emmo, że pozwoliła mi Pani usiąść koło siebie, że nieświadomie zatrzymała mnie Pani. Bo oto nagle, do moich uszu dotarły słowa, potem kolejne, i kolejne…

Już po chwili trzymałam w rękach tomik, już po chwili szeptem czytałam:

Słowa, które nic nie znaczyły,
Nagle znaczą wiele

Ludzie których nie znasz,
Nagle stają się najbliżsi.

A potem nadszedł czas na interlokucję. Pani Emma prowokacyjnie pytała młodego prawnika-poetę:

– Co się dzieje, jeśli prawo stosuje się bezwzględnie?
Tu nastał moment grozy… Ale ten trwał krótko.

Żartobliwe pytania z sali, natychmiast spotykały się z dowcipnymi ripostami. „Prawnik, narcyz, grafoman, mądrala, złośliwiec i poeta”, jak na okładce tomiku napisał o sobie autor sprawił, że wieczór z poezją przetykaną prawem był naprawdę fascynujący. Czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Ewa Kowalska

 Tomik poezji Tomasza Snarskiego można kupić w księgarni Arche na Uniwersytecie Gdańskim oraz w postaci e-booka