„Joanna” i „Nasza klątwa” w Dyskusyjnym Klubie Filmowym

W czwartek, 5 marca o godz. 18:30, na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego, w Dyskusyjnym Klubie Filmowym „Miłość Blondynki”, zostaną zaprezentowane dwa niezwykłe i przejmujące filmy dokumentalne – „Joanna” Anety Kopacz i „Nasza klątwa” Tomasza Śliwińskiego, które nominowane były w tym roku do nagrody Oskara w kategorii krótkometrażowego dokumentu.

Fot./ https://www.facebook.com/dkfmiloscblondynki

Pokaz będzie połączony z prelekcją Piotra Zielińskiego, studenta UG, założyciela Fundacji Piotra Zielińskiego „Walczmy Razem z Chorobą Nowotworową.”

Filmy te są zapisami części życia różnych bohaterów, którzy musieli zderzyć się z nieodwracalnością własnego losu i szukać najwłaściwszych słów do ochrony sensu życia, bliskości, czasu, w którym są, który im pozostał. Barierą przewartościowania stały się tu śmierć i nieuleczalna choroba. Ale czy tylko? Mimo odmiennych treści i sposobów realizacji tych obrazów dokumentalnych obserwujemy jakąś podobną tajemnicę zmagania ludzi i postawę wobec własnego dramatu.

Słowami wprowadzającymi do „Joanny” może być wpis z bloga Joanny Sałygi z 2010 r.:

Mam 34 lata./Ważę 56 kg przy wzroście 171 cm./Urodziłam pięć lat temu przez cięcie cesarskie chłopczyka./Od kilkudziesięciu godzin mam raka.

W 2012 r. Joanna Sałyga dała się namówić reżyserce Anecie Kopacz na pokazanie fragmentów swojego życia – ostatnich miesięcy —  wśród bliskich jej osób, syna Jasia i męża Piotra. Słuchamy, jak bohaterka nadaje znaczenie wszystkiemu, co ją otacza,  tłumaczy wyciszanie życia i samo życie na potem swojemu synkowi Jasiowi. W delikatnej codzienności, często żartobliwej, we wrażliwych pejzażach emocjonalnych obserwujemy, słuchamy rozmów, czujemy obecność ich życia i miłości.

W „Naszej klątwie” patrzymy na zmagania rodziców, u których syna zdiagnozowano poważną wadę genetyczną, zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji, a z tego wynika, że chłopiec nie ma żadnej kontroli nad oddychaniem, mózg nie pamięta po prostu o tej czynności, więc każdy sen lub zanurzenie w wodzie  mogą być jego drogą do śmierci. Słyszymy, jak pracuje respirator pompujący tlen do płuc, to rytm życia. Zderzenie marzeń z miejscem, w którym się jest. W tym dokumencie stajemy się świadkami rozterek, buntu, ogromnego lęku rodziców Leo – reżysera filmu i jego żony Magdy Hueckel oraz poszukiwania dróg do pozytywnego samookreślenia się wobec życia i bezpieczeństwa syna dotkniętego klątwą Ondyny.

Organizatorzy pokazu serdecznie zapraszają.