Gdynia zdaniem blogerów. Nostalgiczna Kamienna Góra cz. II

Kamienna Góra jest postrzegana przede wszystkim przez pryzmat widoku, jaki roztacza się z jej szczytu; ja jednak zapraszam na kolejny spacer, pozwalający zanurzyć się w historii tego dostojnego skrawka gdyńskiej ziemi.

Hotel Kaszubski

Tydzień temu wędrowaliśmy wzdłuż ul. Mickiewicza, Korzeniowskiego i Sieroszewskiego, tym razem zapraszam na spacer ulicami Sędzickiego i Sienkiewicza ku górze.

Od lat 20. XX wieku, centralnym punktem letniska Kamienna Góra był hotel „Cassubia” (przy dzisiejszej ul. Sędzickiego), należący do Pierwszego Towarzystwa Kąpieli Morskich, przemianowany z biegiem lat na Hotel Kaszubski. Na skwerze, przed zaprojektowanym przez Tadeusza Zielińskiego obiektem, pyszniła się muszla koncertowa, przyciągająca rzesze melomanów i letników ochoczo biorących udział w dancingach. Nadmorska bryza i wspaniały widok na Zatokę Gdańską sprawił, że hotel cieszył się niesłabnąca renomą.
Niestety, po wojnie obiekt przeszedł w ręce Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, jednocześnie magiczny widok skutecznie został zasłonięty przez potężny akademik Akademii Morskiej w Gdyni.

Akademik Akademii Morskiej w Gdyni

Czar byłego hotelu prysł, a morska sceneria towarzyszyła już jedynie studentom. Dzisiaj dawny hotel jest w rękach dewelopera i sądząc po informacjach zawartych na żółtej tablicy, trwa w nim remont.

Za północną granicą terenu byłego hotelu zwraca uwagę kształtna willa „Poznanianka”, zbudowana w latach 1921-22 dla małżeństwa Wilskich. Dzisiaj typowo polski, mansardowy dach, pokryty blachą z łuszczącą się farbą i przybudówka z kratami w oknach nie robią dobrego wrażenia, niemniej bryła dworku pozostaje urzekająca.

Willa „Poznanianka”

Kolejny dwór polski zrealizowany w sąsiedztwie byłego hotelu, to willa „Otok” przy ul. Sędzickiego 24. Willa została w 1923 roku wzniesiona dla hrabiego Franciszka Otockiego, ale w latach 90. XX wieku zburzona i na jej miejscu wzniesiono obiekt jedynie nawiązujący do pierwowzoru. Od wielu lat dworek czeka na nowego właściciela.

Willa „Otok

Na przyległej do nieco pechowego dworu działce, pod numerem 22,  w roku 1923 wzniesiono willę „Zosieńka”, w której zamieszkali Jan i Zofia Sierakowscy z Warszawy. Obiekt nosi cechy stylu Art Deco, chociaż jego podstawą jest klasyczny dworek polski z łamanym dachem i wysuniętą przed lico werandą.

Willa „Zosieńka”

Opuszczając ul. Sędzickiego i pnąc się w górę ulicą Sienkiewicza, mijamy pięknie wyremontowaną willę „Gosia”, stojącą znacznie wyżej, przy ul. Kasprowicza 23. W 1923 r. w dworkowym domu zamieszkała Małgorzata Nowicka z Kalisza.

Willa „Gosia”, ul. Kasprowicza 23

Zupełnie inny charakter ma wielorodzinna willa „Ala” przy ul. Sienkiewicza 27. Zaprojektowana przez Stanisława Ziołkowskiego i wzniesiona w roku 1935, wyróżnia się typowo funkcjonalistyczną formą z podcieniem wejściowym.

Willa „Ala”

W niedalekim sąsiedztwie, pod numerem 33, wzrok przykuwa sporych gabarytów pensjonat, w ostatnim czasie odremontowany.

ul. Sienkiewicza 33

Niestety od lat w złym stanie technicznym pozostaje willa „Szumka”, przy ul. Sienkiewicza 37. Urokliwy dworek został zbudowany w 1923 r. dla doktorowej Janiny Szumlańskiej, a autorami projektu byli Roman Wojkiewicz i Marian Baranowski – architekci, którzy zbudowali kościół Najświętszej Marii Panny przy ul. Świętojańskiej. Dworek ma nieuregulowaną sytuację prawną, co nie rokuje dobrze.

Sienkiewicza 42 to adres willi „Mare Nostrum“ (morze nasze), zbudowanej dla Mariana Pisarka. Czynszowa willa została wzniesiona w 1931 r. Uwagę zwraca frontowa elewacja z kontrastowym tynkiem lica oraz wyraźnymi arkadami okien.

Willa „Mare Nostrum”

Naturalnym zamknięciem ulicy Sienkiewicza jest rondo ozdobione popiersiem pisarza. Niecodzienna historia pomnika została opisana w Encyklopedii Gdyni, warto do niej zajrzeć…