Park Oruński – jedno z moich ulubionych miejsc do wypoczynku. Położony w przy ruchliwej arterii komunikacyjnej, pozwala mimo wszystko na fantastyczny relaks w otoczeniu wzgórz, zieleni i wód Potoku Oruńskiego.

Gdańsk Park OruńskiPark Oruński – obok bardzo znanego Parku Oliwskiego, to najcenniejsze założenie parkowe w Gdańsku. Położony jest w Dolinie Potoku Oruńskiego, otoczony wzgórzami: Górą Pięciu Braci od południa oraz Górą Łez i Glinianą Górą od północy. Jego niezwykłą ozdobą są dwa stawy połączone strumieniem  i otulone wierzbami, opłakującymi burzliwe dzieje posiadłości.

Jednym z pierwszych właścicieli rezydencji ((początek XVII wieku)) i przyległego do niego założenia parkowego był Węgier z pochodzenia – gdański burmistrz Barłomiej Schachmann, to on zainicjował powstanie fontanny Neptuna.

Ostatnią właścicielką była Emilia Hoene, która mocą testamentu, w 1918 roku przekazała posiadłość miastu Gdańsk zastrzegając wszakże, aby nigdy w tym miejscu nie powstała żadna karczma. Trzeba przyznać, że gdańszczanie do dzisiaj honorują wolę ofiarodawczyni.

Klasycystyczny dworek, w którym dzisiaj ulokowało się przedszkole, jest efektem odbudowy zabytkowego pałacyku po barbarzyńskich zachowaniach wojsk rosyjskich i napoleońskich w 1807 i 1813 roku.

Tragedią parku była powódź, która dotknęła Gdańsk w 2001 roku. Spływająca z górnego tarasu woda deszczowa zasiliła Potok Oruński na tyle mocno, że ten wystąpił ze swoich brzegów i w połączeniu z wodami Kanału Raduńskiego poczynił ogromne szkody. Osiem lat później zaczęto przywracać parkowi charakter z XIX wieku i dzisiaj założenie cieszy oczy spragnionych wypoczynku gdańszczan.

W 2010 r. na parkowej łące stanął Pomnik Tatara RP. Autorami monumentu są: Tomasz Ryfa, Maciej Kus i Błażej Iwaniak.

Park Oruński w legendach
Jak powstawał Pomnik Tatara RP